Jump to content

Ռեբեկա Ուոքեր

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Ռեբեկա Ուոքեր
Դիմանկար
Ծնվել էնոյեմբերի 17, 1969(1969-11-17)[1][2] (54 տարեկան)
ԾննդավայրՋեքսոն[3]
Քաղաքացիություն ԱՄՆ
Մայրենի լեզուանգլերեն
ԿրթությունԵյլի համալսարան և The Urban School of San Francisco?
Մասնագիտությունդերասանուհի, ինքնակենսագիր, հրատարակիչ, գրող, կանանց իրավունքների պաշտպան և վիպասան
Ծնողներհայր՝ Melvyn R. Leventhal?, մայր՝ Էլիս Ուոկեր
Պարգևներ և
մրցանակներ
Կայքrebeccawalker.com
 Rebecca Walker Վիքիպահեստում

Ռեբեկա Ուոքեր (անգլ.՝ Rebecca Walker, նոյեմբերի 17, 1969(1969-11-17)[1][2], Ջեքսոն[3]), ամերիկացի ֆեմինիստուհի և ակտիվիստ։ Ուոքերը համարվում է ֆեմինիզմի երրորդ ալիքի աչքի ընկող ձայներից մեկն այն ժամանակից ի վեր, երբ նա 1992 թվականին ֆեմինիզմի մասին հոդված է հրապարակել «Miss» ամսագրում, որտեղ հայտարարել է. «Ես երրորդ ալիքն եմ»[4]։

Ուոքերը շատ է գրում և խոսում գենդերային, ռասայական, տնտեսական և սոցիալական արդարության մասին ԱՄՆ-ի և այլ երկրների համալսարաններում[5]։

Ռեբեկայի նամակն ու խոսքը ցույց են տալիս ռասայի, սեռի, քաղաքականության, իշխանության և մշակույթի հանդեպ ուշադրության կարևորությունը[6][7]։

Իր ակտիվիստական աշխատանքում նա օգնել է հիմնադրել «Երրորդ ալիք» հիմնադրամը՝ կազմակերպություն, որն աջակցում է մաշկի տարբեր գույն ունեցող երիտասարդ կանանց, գենդերային փոքրամասնություն կազմող, տրանսգենդեր և ինտերսեքս կանանց՝ տրամադրելով միջոցներ, որոնք նրանց պետք են իրենց շրջանակներում ակտիվիզմի և բարեգործության միջոցով առաջնորդներ լինելու համար[6]։

Երիտասարդություն և կրթություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ռեբեկա Լևանտալը ծնվել է 1969 թվականին Միսսիսիպի նահանգի Ջեքսոն շրջանում։ Աֆրոամերիկուհի գրող Էլիս Ուոկերի և քաղաքացիական իրավունքի վրա մասնագիտացած իրավաբանի՝ հրեա-ամերիկացի Մելվին Լևենտալի դուստրն է։ Նրա ծնողներն ամուսնացել են Նյու Յորքում, նախքան աշխատելու համար Միսսիսիպի տեղափոխվելը[8]։ 1976 թվականին՝ ծնողների բաժանումից հետո, Ռեբեկան անցկացրել է իր մանկությունը՝ անընդհատ փոխարինելով բնակության վայրը․ հոր տանը՝ Նյու Յորքի Բրոնքս շրջանի հրեական մասում և մոր տանը՝ Սան Ֆրանցիսկոյում, աֆրոամերիկական միջավայրում։ Ուոքերը սովորել է Սան Ֆրանցիսկոյի քաղաքային դպրոցում։

15 տարեկանում որոշել է փոխել ազգանունը՝ Լևենտալից դառնալով Ուոքեր։ Դպրոցն ավարտելուց հետո սովորել է Եյլի համալսարանում, որը 1992 թվականին ավարտել է գերազանցությամբ։ Ուոքերն իրեն համարում է «սևամորթ սպիտակ հրեա», ինչը նաև նրա 2001 թվականին հրապարակված գրքի վերնագիրն է[9]։

Ուոքերը հայտնի ֆեմինիստուհի է դարձել 22 տարեկան հասակում, երբ հոդված է գրել Miss ամսագրի համար, որը կոչվում է «Երրորդ ալիքի կայացում»[10]։ Իր հոդվածում Ուոքերը քննադատել Է Գերագույն դատարանի դատավոր Կլարենս Թոմասի հաստատումն այն բանից հետո, երբ նրան մեղադրել են Անիտա Հիլի (փաստաբանի) նկատմամբ սեռական ոտնձգությունների մեջ, ում ղեկավարը եղել է Կրթության նախարարությունում աշխատելու ժամանակ։ Օգտագործելով այս օրինակը, Ուոքերը լուծել է կանանց ձայնը ճնշելու խնդիրը և ներկայացրել է «Ֆեմինիզմի երրորդ ալիքի» հայեցակարգը[11]։ Նա հոդվածի վերջում սահմանում է «Ֆեմինիզմի երրորդ ալիքի» նշանակությունը՝ ասելով. «Ֆեմինիստ լինելը նշանակում է ինտեգրել կանանց հավասարության և իրավունքների ու հնարավորությունների ընդլայնման գաղափարախոսությունը կյանքի բուն էությանը։ Դա համակարգված ավերածությունների միջավայրում անձնական պարզության որոնումն է։ Անհրաժեշտ է կանանց հետ քույրական հարաբերությունների մեջ մտնել, քանի որ մենք հաճախ ենք կիսվում, ինչպես նաև հասկանալ իշխանության կառուցվածքը՝ նրանց մարտահրավեր նետելու մտադրությամբ»[12]։

Գրքեր և նամակներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Հիմնական աշխատանքներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ուոքերի առաջին խոշոր աշխատանքը «Եղեք իրական. պատմիր ճշմարտությունը և փոխիր ֆեմինիզմի դեմքը» (1996) գիրքն էր, որը բաղկացած էր այն հոդվածներից, որոնք նա համադրել և խմբագրել է։ Գիրքը վերագնահատել է ժամանակի ֆեմինիստական շարժումը։ Մեկնաբան Էմիլի Ֆեյլը՝ Իտակի քոլեջի հաղորդակցման ամբիոնի դոցենտը, նկարագրել է դա. ««Եղիր իրական» նախագծի քսաներեք մասնակիցները կիսում են տարբեր տեսակետներ և փորձառություններ, որոնք մարտահրավեր են նետում ֆեմինիստական համոզմունքների մասին մեր կարծրատիպերին, երբ նրանք քննարկում են գենդերային դերերի, ինքնության քաղաքականության և բռնակալական ֆեմինիզմի խնդիրները»[13]։ Որպես «անձնական վկայությունների» հավաքածու՝ այս աշխատանքը ցույց է տալիս, թե ինչպես են երրորդ ալիքի ակտիվիստներն օգտագործում անձնական պատմություններ՝ նկարագրելու իրենց սոցիալական և գենդերային անհավասարության փորձը։ Հեղինակներն օգտագործում են ֆեմինիստուհիների արտահայտությունները, ինչպիսիք են Բելլ Հուկսը և Նաոմի Վուլֆը։ Ուոքերիի կայքէջի համաձայն՝ այս գիրքը դասավանդվել է ամբողջ աշխարհում գենդերային հետազոտությունների ծրագրերում։

Իր «Սև, սպիտակ և հրեա․ ինքնակենսագրությունը փոփոխական է ինձ համար» (2000) գրքում Ուոքերը պատմում է Միսիսիպիում իր երիտասարդության մասին՝ որպես ծնողների զավակ, որոնք վերջին տարիներին ակտիվ են եղել քաղաքացիական իրավունքների համար մղվող շարժումներում։ Նա քննարկում է բախումը ռասայական նախապաշարմունքների և բարդությունների խառը ռասայի հասարակության հետ կոշտ մշակութային խոչընդոտների։ Նա նաև քննարկում է իր սեքսուալության և բիսեքսուալ կնոջ ինքնության զարգացումը[14]։

Նրա 2007 թվականի «Մանկական սեր. մայրության ընտրությունն ամբուլատոր կյանքից հետո» գրքում նա վերլուծում է իր կյանքը խնամատար և կենսաբանական որդու հետ ֆեմինիզմի ֆոնին։ Նա քննարկում է ավանդական հղիության թեմաները, ինչպիսիք են սննդի սահմանափակումները և ծննդաբերության նախապատրաստումը[7]։ Նա ասում է, որ այս գրքում քննարկվում է աշխատանքի և մայրության միջև փոխզիջումը, որին բախվում են նրա սերնդի կանայք այն բանից հետո, երբ նրանք մեծացել են սոցիալական միջավայրում, որն ի սկզբանե ենթադրում է, որ կանայք ընտրություն են կատարում հօգուտ երեխաների[7]։ Նա ասաց, որ ոգեշնչվել է իր որդու՝ Տենզինի ծննդով գիրք գրելու համար։ Նրա դաստիարակությունը փոխել է իր որոշ տեսակետները մայրության և ընտանեկան կապերի վերաբերյաl[7]:

Ուոքերը երկար տարիներ եղել է Miss ամսագրի խմբագիրը։ Նրա աշխատանքները տպագրվել են մի շարք ամսագրերում, ինչպիսիք են՝ Harper's Bazaar, Essence, Glamour, Interview, Buddhaadharma, Vibe, Child և Mademoiselle։ Նա հայտնվել Է CNN և MTV հեռուստաալիքներում, լուսաբանվել է The New York Times, Չիկագո Թայմս, Esquire, Շամբալա Սա թերթերում և ամսագրերում։ Ուոքերը գրքեր գրելու սեմինարներ է անցկացրել ԱԳՆ միջազգային համաժողովներում և ծրագրերում։ Նա նաև աշխատել է որպես հրատարակչական գործի մասնավոր խորհրդատու[15]։

Նրա առաջին վեպը՝ «Ադե. սիրո պատմություն», հրապարակվել է 2013 թվականին։ Այն պատմում է կրկնակի կարմիր քոլեջի ուսանող Ֆարիդայի մասին, որը սիրահարվում է Ադեին՝ սևամորթ քենիացուն։ Ամուսնական զույգի պլաններն ընդհատվում են, երբ Ֆարիդան հիվանդանում է մալարիայով՝ Քենիայում քաղաքացիական պատերազմի ամենաթեժ պահին։ Վեպն ընդհանուր առմամբ լավ է ընդունվել թե քննադատների, թե ընթերցողների կողմից[16]։

Անձնական կյանք

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ուոքերը նույնականացնում է իրեն՝ որպես բիսեքսուալ։ Նա հարաբերություններ է ունեցել երգչուհի Միշել Նդեգեոսելոյի հետ, որի որդուն Ռեբեկան օգնել է դաստիարակել նույնիսկ այն բանից հետո, երբ զույգը բաժանվել է[17][18]։ 37 տարեկան հասակում նա հղիացել է իր գործընկեր Գլենից, ով բուդդայական ուսուցիչ էր։ Նա ծննդաբերել է 2004 թվականին և որդուն կոչել Թենզին[19]։

1998 թվականին «Primary Colors» ֆիլմում Ուոքերը հանդես է եկել Մարտ անունով հերոսուհու կերպարով։ Ֆիլմը պատմում է 1992 թվականին Բիլ Քլինթոնի նախագահական ընտրարշավի մասին։ 2014 թվականի մարտին, ինչպես հաղորդվում է, նրա «Ադե` սիրո պատմություն» (2013) վեպի համար ֆիլմի իրավունքը վաճառվել է, իսկ Մադոննան դարձել է ռեժիսորը[20]։

Ուոքերն ուսուցումը դիտարկել է որպես մարդկանց ճշմարտությունը խոսելու, մտքերը փոխելու և աշխարհը փոխելու հնարավորություն[5]։ Նա դասախոսություններ է կարդում գրքեր գրելու, մի քանի սերունդների ֆեմինիզմի, լրատվամիջոցների բազմազանության, բազմազգության նույնականության, ժամանակակից կերպարվեստի և զարգացող մշակույթների վերաբերյալ[5]։

Մատենագիտություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • Եղեք իրական. ասեք ճշմարտությունը և փոխեք ֆեմինիզմի դեմքը (1996 թվական)
  • Սև, Սպիտակ և հրեական. իմ փոփոխական ինքնակենսագրությունը (2000 թվական)
  • Ինչ է ստեղծում մարդը. 22 գրողներ պատկերացնում են իրենց ապագան (2004 թվական)
  • Երեխայի սերը. մայրության ընտրությունը համարժեքությունից հետո (2007 թվական)
  • Մի մեծ երջանիկ ընտանիք. 18 գրողներ պատմում են բազմասիրության, բաց որդեգրման, խառը ամուսնության, տնային տնտեսության, միայնակ մայրության և այլ իրողությունների մասին (2009թվական)
  • Black Cool: հազար սևության հոսք (Soft Skull Press) (2012 թվական)[21]
  • Ադե։ սիրո պատմություն (2013 թվական)
  • Մրցանակ «Կանանց տարբերություն», ամերիկյան համալսարանի կանանց ասոցիացիայից[22]
  • Մրցանակ` «Տարվա ֆեմինիստուհի», ֆեմինիստական մեծամասնության հիմնադրամից
  • Մրցանակ «Paz y Justicia» «Ավանգարդ» հասարակական հիմնադրամից
  • «Անվախ մրցանակ» կանանց Ազգային կազմակերպության կողմից[23]
  • Մրցանակ «Ընտրության չեմպիոն», Կալիֆոռնիայի լիգայի աբորտների իրավունքների գործողությունների համար
  • «Կանայք, ովքեր կարող են նախագահ դառնալ» ընտրական կանանց Լիգայից
  • Դոկտորի կոչում՝ Հյուսիսային Կարոլինայի արվեստի դպրոցից։

2016 թվականին նա ընտրվել է BBC-ի 100 կանանցից մեկը[24]։

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. 1,0 1,1 Internet Movie Database — 1990.
  2. 2,0 2,1 FemBio տվյալների շտեմարան (գերմ.)
  3. 3,0 3,1 3,2 Deutsche Nationalbibliothek Record #143805975 // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.
  4. Walker, Rebecca (2011 թ․ հոկտեմբերի 27). «Anita Hill Woke Us Up». Huffington Post (անգլերեն). Վերցված է 2017 թ․ ապրիլի 19-ին.
  5. 5,0 5,1 5,2 «Speaking». www.rebeccawalker.com (անգլերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ հուլիսի 20-ին. Վերցված է 2017 թ․ ապրիլի 19-ին.
  6. 6,0 6,1 «About». www.rebeccawalker.com (անգլերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ հուլիսի 4-ին. Վերցված է 2017 թ․ ապրիլի 19-ին.
  7. 7,0 7,1 7,2 7,3 Rosenbloom, Stephanie (2007 թ․ մարտի 18). «Alice Walker - Rebecca Walker - Feminist - Feminist Movement - Children». The New York Times. ISSN 0362-4331. Վերցված է 2017 թ․ ապրիլի 19-ին.
  8. Ross, Ross (2007 թ․ ապրիլի 8). «Rebecca Walker bringing message to Expo». Pensacola News Journal. Արխիվացված է օրիգինալից 2007 թ․ հուլիսի 5-ին. Վերցված է 2007 թ․ ապրիլի 8-ին.
  9. Rebecca Walker (2008 թ․ մայիսի 23). «Rebecca and her mother». London: Dailymail.co.uk. Վերցված է 2013 թ․ դեկտեմբերի 5-ին.
  10. Walker, Rebecca Becoming the Third Wave (und) // Ms. Magazine. — 1992. — Т. 11, no. 2. — № 2. — С. 39—41.
  11. Walker, Rebecca (2011 թ․ հոկտեմբերի 27). «Anita Hill Woke Us Up». Huffington Post (անգլերեն). Վերցված է 2017 թ․ ապրիլի 20-ին.
  12. Walker, Rebecca (February 28, 2007), «Becoming the Third Wave» by . HeathenGrrl’s Blog. Retrieved May 7, 2012.
  13. «To Be Real». www.rebeccawalker.com (անգլերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ մարտի 27-ին. Վերցված է 2017 թ․ ապրիլի 20-ին.
  14. Walker, Rebecca (2000). «Nonfiction Book Review: Black, White, and Jewish: Autobiography of a Shifting Self». PublishersWeekly (անգլերեն). Riverhead Books. ISBN 978-1-57322-169-6. Վերցված է 2017 թ․ ապրիլի 20-ին.
  15. «Full Biography». www.rebeccawalker.com (անգլերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ նոյեմբերի 20-ին. Վերցված է 2017 թ․ ապրիլի 19-ին.
  16. Schultz, Laurie. «Review: Adé: A Love Story». www.nyjournalofbooks.com (անգլերեն). Վերցված է 2017 թ․ ապրիլի 20-ին.
  17. Maran, Meredith (2004 թ․ մայիսի 28), «What Little Boys are Made of», Salon (magazine), Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ փետրվարի 4-ին, Վերցված է 2011 թ․ ապրիլի 7-ին {{citation}}: More than one of |author= and |last= specified (օգնություն)
  18. Rosenbloom, Stephanie (2007 թ․ մարտի 18). «Evolution of a Feminist Daughter». The New York Times. Վերցված է 2011 թ․ ապրիլի 7-ին.
  19. Krum, Sharon (2007 թ․ մայիսի 26). «'Can I survive having a baby? Will I lose myself ... ?'». The Guardian (անգլերեն). ISSN 0261-3077. Վերցված է 2017 թ․ ապրիլի 20-ին.
  20. Kellogg, Carolyn (2014 թ․ մարտի 25). «Madonna to film Rebecca Walker's 'Ade: A Love Story'». Los Angeles Times.
  21. Staff (December 12, 2011). «Black Cool: One Thousand Streams of Blackness. Edited by Rebecca Walker», Publishers Weekly.
  22. Women of Distinction Program Արխիվացված Հունիս 15, 2012 Wayback Machine. Retrieved June 26, 2012.
  23. NOW’s First Annual Intrepid Awards Gala: Rebecca Walker Արխիվացված Նոյեմբեր 20, 2006 Wayback Machine. Now.org. Retrieved May 7, 2012.
  24. «BBC 100 Women 2016: Who is on the list?», BBC News, November 21, 2016. Retrieved November 26, 2016.

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ռեբեկա Ուոքեր» հոդվածին։